کنجد گیاهی گلدار تیره از کنجد است که بومی جنوب صحرای آفریقا است. پولکی کنجدی ترد به طور گسترده در مناطق گرمسیری در سراسر جهان طبیعی مصرف می شود.
برای دانه های خوراکی آن که در غلاف رشد می کنند، کشت می شود. دانههای کنجد سرشار از روغن هستند و در غذاهای سراسر جهان استفاده میشوند.
از پولکی به عنوان منبع ترکیبات مهم دارویی نیز استفاده می شود. کنجد گیاهی گرمسیری و یک ساله با ساقه بلند و باریک است.
برگها متقابل، نیزه ای شکل و 2-6 سانتی متر (0.8-2.4 اینچ) هستند. گلها به رنگ سفید یا صورتی کم رنگ و دارای پنج گلبرگ هستند.
میوه یک کپسول به طول 5-7 سانتی متر (2.0-2.8 اینچ) است که حاوی چندین دانه است. گیاه کنجد به خشکی مقاوم است و می تواند در طیف وسیعی از انواع خاک رشد کند.
در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان کشت می شود. تولیدکنندگان عمده کنجد هند، سودان، چین و میانمار هستند.
کلمه پولکی کنجد از کلمه یونانی باستان sēsamon گرفته شده است که ریشه سامی دارد. کلمه کنجد از طریق یونانی و سپس لاتین وارد زبان انگلیسی شد.
این گیاه در سلسله هان (206 قبل از میلاد – 220 پس از میلاد) به چین و در قرن اول پس از میلاد به هند معرفی شد.
دانه های کنجد سرشار از روغن هستند و حاوی سطوح بالایی از ویتامینهای E و B و همچنین مواد معدنی مانند کلسیم، آهن و منیزیم هستند.
پولکی ها در غذاهای سراسر جهان به صورت کامل یا آسیاب شده به صورت خمیر استفاده می شوند.
از روغن کنجد در مصارف مختلف غذایی نیز استفاده می شود. این گیاه همچنین منبعی از ترکیبات مهم دارویی است.
سزامول، یک ترکیب آنتی اکسیدانی موجود در دانه کنجد، نشان داده شده است که از آسیب اکسیداتیو محافظت می کند.
کنجد ترکیب دیگری که در دانههای کنجد یافت میشود، از آسیب کبدی محافظت میکند.
دانه های کنجد همچنین منبع لیگنان ها هستند که نشان داده شده است که فواید سلامتی مختلفی از جمله پیشگیری از سرطان دارند.