با افزایش شتاب علاقه به مردان قوی از دهه 1930 به بعد، جهان غرب شروع به تمرکز بر توسعه دستگاه بدنسازی پارکی و فیزیک بدنی متعادل کرد، به جای تحت تاثیر قرار دادن جمعیت با شاهکارهای چشمگیر بلند کردن.
در آن زمان این دوران، دوران طلایی بدنسازی نامیده می شد. سالن‌ها و مکان‌های تمرینی برای افرادی که روی زیبایی‌شناسی فیزیکی تمرکز می‌کردند، باز شد.
به ویژه سن ژست گرفتن و انجام آن در مقابل آینه نیز آغاز شد! با سرعت بخشیدن به دنیای غرب برای این حرکت، تولد آقای آمریکا به دنبال به رسمیت شناختن رسمی برای مهارت بدنسازی بود.
این به عنوان اولین رویداد رسمی بدنسازی شناخته می شود و سنگ بنای رویدادهای آینده و شناخت در این روند بود.
پس از آن رویدادهای بدنی به جای رویدادهای 
مردان قوی شروع به تغییر چهره ساختمان کردند و به مسابقات بدنسازی برجسته گسترده در دهه های 1950 و 1960 تبدیل شدند.
مسابقات مستر المپیا بدنسازی را به سطح جدیدی رساند. این رقابت نهایی بین افراد نه تنها با علاقه به بدنسازی بود.
اما موافقت و رقابت با مجموعه مشخصی از الزامات و معیارها برای ورود به رویداد.
برای ورود به المپیا، یک فرد باید یا در مسابقات قبلی برنده شده باشد یا حداقل در مراحل پایانی آنها شرکت کرده باشد.
لری اسکات برنده اولین مسابقه مستر المپیا شد که در سال 1965 برگزار شد، پس از اینکه قبلاً عناوین مستر جهانی، مستر آمریکا و مستر جهان را به دست آورد.
همانطور که می دانیم مستر المپیا هنوز هم نمادین ترین رقابت بدنسازی است.
برندگان نام های بزرگ در طول سال ها، مانند آرنولد شوارتزنگر یا سرجیو اولیوا، این ورزش را حتی بیشتر از این پیشرفت کرده اند. شوارتزنگر در آن زمان پیشرو دوران بعدی بود.
بنابراین اکنون در این مرحله می توانید به سقف سالن بدنسازی خیره شوید و آرنولد را به عنوان یک شخصیت تاریخی در یکی از ژست های کلاسیک بدنسازی خود در نظر بگیرید.
از سال 1969 رقابت بسیار سالمی در این ورزش بین سرجیو اولیوا شکست ناپذیر و یک جوان اتریشی به نام آرنولد شوارتزنگر وجود داشت.
شوارتزنگر اگرچه تازه وارد صحنه بدنسازی شده بود، در آن سال برنده نشد. با این حال، او در سال‌های 1970 و 1971 قهرمان المپیا شد.
سپس به یک نماد واقعی، نماد بدنسازی مشهور جهانی در سراسر این دوران طلایی تبدیل شد و الهام بخش بسیاری در داخل و خارج از ورزش شد.
