باریت صادراتی یک ماده معدنی است که از سولفات باریم BaSO4 تشکیل شده است.
این معمولاً بی رنگ یا سفید شیری است، اما بسته به ناخالصی های محبوس شده در کریستال ها در طول شکل گیری آنها، تقریباً می تواند هر رنگی باشد.
باریت نسبتا نرم است و در مقیاس سختی Moh 3-3.5 می باشد.
برای یک کانی غیرفلزی به طور غیرعادی سنگین است. چگالی بالا مسئول ارزش آن در بسیاری از کاربردها است. باریت از نظر شیمیایی بی اثر و نامحلول است.
باریت (BaSO4) رایج ترین کانی باریم است. این ماده به عنوان پرکننده رگ و به عنوان یک کانی گانگو در سنگ معدن نقره، روی، مس، نیکل و سرب وجود دارد.
این بی رنگ یا سفید است، اغلب با رنگ های زرد، قرمز، قهوه ای یا مایل به آبی رنگ می شود.
باریت در تولید کاغذ دیواری و کالاهای آزبست و همچنین در ساخت رنگ سفید استفاده می شود.
باریت (سولفات باریم) یک کانی سنگین نسبتا رایج است که اغلب در ذخایر سنگ سرب روی به عنوان کانی گنگ، در کانسارهای رسوبی و به ندرت در بازالت ها وجود دارد.
هنگامی که به مقدار کافی یافت می شود، به دلیل محتوای باریم آن استخراج می شود.
این یا به شکل کریستالی، به صورت کریستال های جدولی، منشوری، یا تیغه ای، گاهی اوقات به عنوان یک عادت “شانه خروس” یا در غیر این صورت عظیم رخ می دهد.
اغلب بی رنگ، کرم رنگ یا سفید است، اما ممکن است زرد، آبی، صورتی یا قهوه ای نیز باشد.
باریت، نامی که از کلمه یونانی “باروس” (سنگین) گرفته شده است، نام کانی شناسی سولفات باریم است. در تجارت، گاهی اوقات به این ماده معدنی “باریت” می گویند.
اصطلاح “باریت اولیه” به اولین محصول قابل عرضه در بازار اشاره دارد که شامل باریت خام (تولید معدن) و محصولات روش‌های ساده‌سازی مانند شستشو، جیغ، جداسازی رسانه‌های سنگین، جداسازی، شناورسازی و جداسازی مغناطیسی است.
بیشتر باریت های خام نیاز به ارتقاء به حداقل خلوص یا چگالی دارند. باریت که به عنوان سنگدانه در سیمان “سنگین” استفاده می شود، خرد شده و به اندازه یکنواخت غربال می شود.
بیشتر باریت قبل از استفاده به عنوان پرکننده یا گسترش دهنده، افزودنی به محصولات صنعتی یا عامل وزن دهی در باریت با مشخصات گل حفاری چاه نفت، به اندازه کوچک و یکنواخت آسیاب می شود.
اگرچه باریت حاوی یک فلز “سنگین” (باریم) است، اما طبق بخش 313 قانون برنامه ریزی اضطراری و حق آگاهی جامعه در سال 1986 یک ماده شیمیایی سمی نیست، زیرا بسیار نامحلول است.
